3 november '24.

Een helder blauwe lucht steekt prachtig af op een zon verlichte witten deken die over de polder voor mij ligt.  De winterwedstrijden gaan van start. Op naar de plassen om de Berenboot te bemannen. In de auto gezeten geeft de thermometer 2 graden aan, het radio nieuws maakt melding van de eerste open lucht schaatsbaan. Toch maar de handschoenen, muts en extra trui gepakt uit de garage. Voor de kast twijfel ik om de schaatsen uit de doos te nemen en de boot de boot te laten en door te rijden naar de schaatsbaan aller banen in Winterswijk.
Het is een gedachten flart, ik ben halverwege het fysieke traject om er volgend jaar weer hersteld tussen te staan. Nu richting het Reeuwijkse. De windmolens langs de A12 staan er bewegingloos bij. Als bevroren hangen de reclame vlaggen roerloos langs de masten. Voorbode voor de zeilen van de deelnemers deze dag?
In de haven liggen de boten er op 1 na allemaal in.  Brian zit nog trots in zijn "nieuwe"valk.  De handdruk is warm, de temperatuur stijgt snel. De Van Kampen verbonden mij en Brian aan elkaar, na een onfortuinlijke manoeuvre mijnerzijds op 1e pinksterdag, werden wij stuur- en camera man op de tweede dag.
In het clubhuis is het druk. De koffie is heet en de temperatuur stijgt verder. Egbert is de wedstrijdleider van de dag. En niet geschoten is altijd mis. It giet oan !

Als een ervaren team vrijwilligers wordt de wedstrijdbaan er in gelegd. Een kort eerste rak, juist voor de paling fuiken. Langs de Berenboot terug, op naar de beneden boei. Net naast of juist precies genoeg achter het eiland. Meneer Sauvage schuwt niet de ravage. De aanwijzingen van de wedstrijdleider zijn net luid genoeg om het bij 1 geregistreerde OCS te houden. De temperatuur stijgt verder. De wind loopt met ons weg en er is koffie en koek op de plas. De Beren op de boot krijgen het er warm van. De jassen kunnen uit.  
De toeter is niet aan mij besteed, Erica's fluitje redt mijn dag. 6 maal iets langer voor de eerst over de lijn. Eenmaal een passant met de vraag: "Hoorde ik geen fluitje?" Inderdaad, de eerste kunnen zomaar de laatste zijn.  Paul en Jeroen herstelde zich in de volgende race door over een stuurboord slag het veld voorbij te zeilen. Niet geheel zonder resultaat !  

In het clubhuis was het warm na 4 wedstrijden varen.  De erwten soep kan nog even wachten, de zomer-tomaatjes en balletjes maakte er een heerlijk soepje van. Broodje ei en kroket als garnering. Het kan niet op. Ook daar een geolied vrijwilligers team.  Het kan dus wel in 2024. Leg de bal nog meer bij de deelnemers, geef de verantwoording en de invulling volgt. Met succes.

De middag gaf nog een tweetal races waar de kaarten verder werden geschud. Bij het verwerken van de uitslagen kwam Wouter met een drankje aanzetten. Keek hij nauw met een schuin oog naar de uitslagen? Ach, het bier smaakte goed en door de zomerse zon waren wij allen daar wel aan toe. Bij de prijsuitreiking werd duidelijk dat Wouter al zijn zeilvrinden op een verjaardags drankje had getrakteerd en dat had ook de winnaars-borrel kunnen zijn. Luid toe gezongen, werd de snelle tong van Paul over een pinda door meer Sauvage van de ravage gecounterd, met Paul Pinda. De nummers 1 tm 3 kunnen van de week aan de kook met hun verse soeppakketten.

En zo eindigde de eerste warme zonnige winterdag op de entre van het clubhuis.  Tot ziens bij de volgende.